Από το βιβλίο στην οθόνη - Ο μεγάλος Γκάτσμπυ
Από το βιβλίο στην οθόνη - Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ
 |
| Robert Redford - The Great Gatsby 1974 |
 |
The Great Gatsby Στα νεότερα και πιο ευάλωτα χρόνια μου ο πατέρας μου μού έδωσε κάποιες συμβουλές που από τότε γυρίζω στο μυαλό μου. «Όποτε θέλεις να επικρίνεις κάποιον», μου είπε, «να θυμάσαι ότι όλοι οι άνθρωποι σε αυτή τη λέξη δεν είχαν τα πλεονεκτήματα που είχες εσύ».
Δεν είπε άλλα, αλλά ήμασταν πάντα ασυνήθιστα επικοινωνιακοί με συγκρατημένο τρόπο, και κατάλαβα ότι εννοούσε πολύ περισσότερα από αυτό. Κατά συνέπεια, τείνω να επιφυλάσσομαι σε όλες τις κρίσεις, μια συνήθεια που μου άνοιξε πολλές περίεργες φύσεις και επίσης με έκανε θύμα όχι λίγων βετεράνων βαρετών.
Το ανώμαλο μυαλό ανακαλύπτει γρήγορα και προσκολλάται σε αυτήν την ιδιότητα όταν εμφανίζεται σε έναν φυσιολογικό άνθρωπο, και έτσι στο κολέγιο με κατηγόρησαν άδικα ότι ήμουν πολιτικός, επειδή γνώριζα τις κρυφές θλίψεις άγριων, άγνωστων ανδρών. Οι περισσότερες από τις σιγουριά ήταν αζήτητες - συχνά έχω ξέφρενο ύπνο, ενασχόληση ή εχθρική ευθυμία όταν συνειδητοποίησα από κάποιο αλάνθαστο σημάδι ότι μια οικεία αποκάλυψη έτρεμε στον ορίζοντα. Για τις οικείες αποκαλύψεις νεαρών ανδρών, o τουλάχιστον οι όροι με τους οποίους τις εκφράζουν, είναι συνήθως λογοκλοπές και αμαυρώνονται από προφανείς καταστολές. Η επιφύλαξη κρίσεων είναι θέμα άπειρης ελπίδας. Εξακολουθώ να φοβάμαι λιγάκι μήπως χάσω κάτι αν ξεχάσω ότι, όπως επαναλαμβάνει σνομπ ο πατέρας μου, η αίσθηση των θεμελιωδών αξιοπρέπειων συνήθως ξεδιπλώνεται κατά τη γέννηση.
Και, αφού καυχιέμαι με αυτόν τον τρόπο την ανοχή μου, καταλήγω στην παραδοχή ότι έχει ένα όριο. Η συμπεριφορά μπορεί να διαμορφωθεί στον σκληρό βράχο ή στα υγρά έλη, αλλά μετά από ένα ορισμένο σημείο δεν με νοιάζει σε τι βασίζεται. Όταν επέστρεψα από την Ανατολή το περασμένο φθινόπωρο, ένιωσα ότι ήθελα ο κόσμος να είναι με στολή και να έχει το είδος της ηθικής προσοχής για πάντα. Δεν ήθελα άλλες ταραχώδεις εκδρομές με προνομιακές ματιές στην ανθρώπινη καρδιά. Μόνο ο Γκάτσμπι, ο άνθρωπος που δίνει το όνομά του στο βιβλίο, εξαιρέθηκε από την αντίδρασή μου - ο Γκάτσμπι, ο οποίος αντιπροσώπευε τα πάντα για τα οποία έχω μια ανεπηρέαστη περιφρόνηση. Αν η προσωπικότητα είναι μια αδιάσπαστη σειρά από επιτυχημένες χειρονομίες, τότε υπήρχε κάτι υπέροχο πάνω του, κάποια αυξημένη ευαισθησία στις υποσχέσεις της ζωής, σαν να είχε σχέση με μια από αυτές τις περίπλοκες μηχανές που καταγράφουν τους σεισμούς, τα χίλια μίλια μακριά...
Ο Μεγάλος Γκάτσμυ Κεφ. 1ο (Απόσπασμα)
Το Χόλιγουντ μετέφερε το βιβλίο στα στούντιος τέσσερις φορές. Αρχή ήταν στα μέσα του '20, ακολούθησε το 1949 η ταινία του Έλιοτ Νάγκεντ με τον Άλαν Λαντ στον ομώνυμο ρόλο κατόπιν η ταινία του Τζακ Κλέιτον με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ του 1974, όταν η Παραμάουντ απέσυρε τις δύο πρώτες ταινίες καθώς ήθελε στις αίθουσες να αξιολογηθεί η τελευταία της. Την εποχή εκείνη χάθηκε η πρώτη και δεύτερη κόπια για να βρεθεί αργότερα η δεύτερη. Τέλος, η ταινία του 2013 - η πολύ επιτυχημένη εμπορικά του Μπαζ Λυρμάν, με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο στο ρόλο του Τζέι Γκάτσμπυ και τη Κάρει Μάλιγκαν στο ρόλο της Νταίζης Μπουχάναν.
 |
| Alan Ladd - Betty Field 1949 σκην. Elliott Nugent |
Η δεύτερη version ήταν και η πιο noir εκδοχή του μυθιστορήματος αυτού των εννέα εν συνόλω κεφαλαίων, όπου εξιστορείται η αινιγματική ζωή στα χρόνια της ποταπαγόρευσης - της αποκαλούμενης και Τζαζ εποχής κατά τον Φιτζέραλντ, του μεγιστάνα, εντέλει λαθρέμπορου οινοπνευματωδών ποτών, Τζέι Γκάτσμπυ.
Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ - σκην. Baz Luhrmann 2013
Related η ταινία (1974) [Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ] εδώ
From novel to screen - The Great Gatsby 1928 ~ 1974
In my younger and more vulnerable years my father gave me some advice that I've been turning over in my mind ever since.
"Whenever you feel like criticizing anyone" he told me, "just remember that all the people in this world haven't had the advantages that you had".
He didn't say any more, but we've always been unusually communicative in a reserved way, and I understood that he meant a great deal more than that. In consequence, I'm inclined to reserve all judgements, a habit that has opened up many curious natures to me and also made me the victim of not a few veteran bores.
The abnormal mind is quick to detect and attach itself to this quality when it appears in a normal person, and so it came about that in college I was unjustly accused of being a politician, because I was privy to the secret griefs of wild, unknown men. Mos of the confidences were unsought - frequently I have freigned sleep, preoccupation, or a hostile levity when I realized by some unmistakable sign that an intimate revelation was quivering on the horizon; for the intimate revelations of young men, o at least the terms in which they express them, are usually plagiaristic and marred by obvious suppressions. Reserving judgments is a matter of infinite hope. I am still a little afraid of missing something if I forget that, as my father snobbishly repeat, a sense of the fundamental decencies is parcelled out usually at birth.
And, after boasting this way my tolerance, I come to the admission that it has a limit. Conduct may be formed on the hard rock or the wet marshes, but after a certain point I don't care what it's founded on. When I came back from the East last autumn I felt that I wanted the world to be in uniform and at the sort of moral attention forever; I wanted no more riotous excursions with privileged glimpses into the human heart. Only Gatsby, the man who gives his name to the book, was exempt from my reaction - Gatsby, who represented everything for which I have an unaffected scorn. If personality is an unbroken series of successful gestures, then there was something gorgeous about him, some heightened sensitivity to the promises of life, as if he were related to one of those intricate machines that register earthquakes, the thousand miles away...
Francis Scott Fitzgerald - The Great Gatsby - 1st chapter (1950 Penguin Modern Classics Editions Ⓒ The Estate of F. S. Fitzgerald 1926)
Γράφτηκε εξ ολοκλήρου στη Γαλλία /Παρίσι, όπου έζησε για κάποια χρόνια το ζεύγος Φιτζέραλντ και θεωρείται το έργο ζωής του συγγαρφέα (Oeuvre de Vie)
The Great Gatsby 1974 - σκην. Jack Clayton
