Paranoia

Στη καρδιά της Αθήνας στη λεωφόρο Συγγρού - ακριβώς στην είσοδο του κέντρου της πόλης, ερχόμενος από την προς νότον παραλιακή λεωφόρο, λίγο πριν φθάσεις στις στήλες του Ολυμπίου Διός, βρίσκεται το ξενοδοχείο Athenaeum Intercontinental. Χτισμένο εδώ και πολλά χρόνια διατηρεί ανέπαφη την αίγλη του. Είχα βρεθεί παλιά κατά διαστήματα και στο piano-bar αλλά και στη καφετέρια Vienna. Το πρώτο με πιάνο μουσική και εκπληκτικά cocktails - θυμάμαι τη "Pina Colada", ενώ καθόμουν στην αναπαυτική πολυθρόνα απολαμβάνοντας το ποτό σερβιρισμένο μέσα στο καφετί ριγωτό φλοιό της καρύδας. Η καφετέρια στο βάθος της εισόδου με τις βιεννέζικες καρέκλες, τους καθρέφτες και τα φυτά σε μεταφέρει στην καρδιά της Βιέννης. Ενώ πίνεις τον καπουτσίνο σου και γεύεσαι τις γλυκιές γεύσεις των ταρτών και των στρούντελς παρατηρείς το ατελείωτο πηγαινέλα των επισκεπτών. Το εστιατόριο " Première " στο Roof - Garden - από τα καλύτερα της Αθήνας ανταμείβει τον επισκέπτη και τους συνδαιτυμόνες του,

Το ξέρω θα 'ρθεις Το ξέρω μια μέρα, θα 'ρθεις να με ξαναδείς... και αυτό το ταξίδι θα 'ταν το τελευταίο και το 'ξερε πως θα 'ταν εντελώς μοναχικό. Είχαμε κάνει αρκετά ταξίδια μαζί. Πάντα ήταν στη πρώτη γραμμή για τις αναχωρήσεις. Όπως και σ' αυτή την αναχώρηση, κάθισε μπροστά, αφού ετοιμαζόταν μετά από επίπονη μακρά διαδικασία... Γύρισε στο μέρος μας, μας κοίταξε θλιμμένα μαζί και με κάποια ειρωνεία που έβγαινε μετά από τρομαχτικά οδυνηρή γνώση... "Το ξέρω, θα 'ρθεις μια μέρα να με ξαναδείς" είπε, κι από τότε δεν πρόσθεσε ούτε τελεία. (Μάρτιος, '12)