Μούσες του σινεμά: Giulietta Masina

Μια αλλιώτικη Ιουλιέτα

Giulietta Masina - "Νύχτες της Καμπίρια" 1957Giulietta Masina - "Ιουλιέτα των πνευμάτων" 1964
Federico Fellini (1920 - 1993) "Η Ζωή είναι Εικόνες"

Ποτέ μη το βάζεις κάτω! Η Giulietta Masina γεννήθηκε το 1921, στην επαρχία Emilia-Romana και ανατράφηκε από μια θεία της στη Ρώμη, όπου από νωρίς στράφηκε στο θέατρο, κάνοντας επίσης σπουδές και στη Φιλοσοφία. Αρχική της ενασχόληση ήταν στην ραδιοφωνική θεατρική εκπομπή Terzoglio 1942. Επρόκειτο για τις ιστορίες δύο νεονύμφων - που τα σενάρια έγραφε ο Federico Fellini με τον οποίον από τότε χρονολογείται η γνωριμία τους, η οποία κατέληξε σε γάμο ένα χρόνο αργότερα το 1943.

Η καλλιτεχνική τους συνεργασία στις ταινίες ξεκίνησε το 1950, με το "Τα Φώτα του Βαριετέ" (1950) όπου ο Φελίνι συνέπραξε σκηνοθετικά με τον Αλμπέρτο Λατουάντα, αφού είχε προηγηθεί η συμμετοχή της στις ταινίες: Senza Pieta (1948) του Alberto Lattuda, Persiane Chiuse (1951) του Luigi Commencini, ακολούθως το "Δεν σε είχα απατήσει" 1952 του Ρομπέρτο Ροσελίνι (όλοι μεγάλοι σκηνοθέτες) - για να ακολουθήσουν οι πρωταγωνιστικοί της ρόλοι στις μετέπειτα γνωστές ταινίες του Φελίνι:

Federico Fellini - Ταινιες Επιλογη 🎥

"Πουλημένη απ' τη μητέρα της" (La Strada) 1954, "Σκιές του Υποκόσμου" (Il Bidone) 1955, "Νύχτες της Καμπίρια" (Le Notti di Cabiria) 1957,  Όσκαρ '58 Καλύτερης ξένης ταινίας (Ιταλία) - και στις Κάνες η Μασίνα, το βραβείο 1ου γυναικείου ρόλου. Αργότερα έπαιξε πάλι στις ταινίες του Φελίνι: "Ιουλιέτα των πνευμάτων" (1965), "Τζίντζερ και Φρεντ" (1986).

Στη ταινία "Ιουλιέτα των πνευμάτων" είναι μια πλούσια μεγαλοαστή που υποψιάζεται πως ο ωραίος σύζυγος την απατά και από αυτό δημιουργεί στο νου της ένα σωρό παράξενα, εξωπραγματικά σκηνικά: μάγοι, χαρτορίχτρες, κλόουν και τσίρκα περνάνε από μπροστά της - όλα του Φελίνι αγαπημένα σκηνικά. Πρέπει να θεωρηθεί αυτή η ταινία ως αριστούργημα και αυτό πάλι βασίζεται κατά πολύ στην υποκριτική δεινότητα της Μασίνα.


Ιουλιέτα των πνευμάτων 1965

Από το 1966 έως το 1969 εργάστηκε εκ νέου στο ραδιόφωνο στη δημοφιλή εκπομπή "Ανοιχτές επιστολές στη Τζουλιέτα Μασίνα" (Lettere aperte a Giulietta Masina), καθώς επίσης και σε τηλεοπτικές δημοφιλείς σειρές Ελεονόρα (1973) και Καμίλα (1976). 

Χαρακτηρίστηκε ως ο θηλυκός Σαρλώ μετά από τις ταινίες της όπου έπαιξε τη φτωχή, κακότυχη και ταλαιπωρημένη πλην όμως πάντα αισιόδοξη, γυναίκα - ρόλοι που της χάρισαν τη παγκόσμια αναγνώριση ως Τζελσομίνα (La Strada), και Καμπίρια (Notti di Campiria). 

Πέθανε στη Ρώμη το 1994 (73) - πέντε μήνες μετά το θάνατο του συζύγου της Φεντερίκο.

Δημοφιλείς αναρτήσεις