Το τραγούδι των Σειρήνων

Οδύσσεια - Σειρήνες

Όπου κι αν σταθείς, με όποιον κι αν μιλήσεις οκτώ φορές στις δέκα θ' ακούσεις "Μα δεν γίνεται διαφορετικά" ή "και οι άλλοι τι θα κάνουν;" εννοώντας πως έχουμε μπει σ' ένα πρόγραμμα μνημονιακών δεσμεύσεων που δεν μπορεί ν' αλλάξει "ακόμη κι αν μιλήσεις με το Θεό τον ίδιο" όπως ισχυρίστηκε η Μ. Σπυράκη για τον Α. Σαμαρά, πρωθυπουργό. Κυβερνούν κάποιες αόρατες δυνάμεις που το νήμα τους το κινούν οι πέρα από τον Ατλαντικό νατοϊοικοί σύμμαχοι, "εξαρτάται τι θα επιτρέψουν οι Αμερικάνοι".

Όλα τα παλιά συνθήματα πήγαν κατά διαβόλου: ΕΟΚ, ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, η Ελλάδα στους Έλληνες κλπ. Τώρα αναμένομεν το μάννα εξ ουρανού ή μάλλον εξ Ευρώπης - και όχι Ευρώπης των λαών αλλά των Τραπεζών και των δαιμονικών Αγορών, των Επενδυτών καθώς οι μέν πρώτες συνέχεια παίρνουν χρήματα από τις λεγόμενες ανακεφαλαιοποιήσεις, οι δεύτερες πάλι μας δανείζουν αλλά με τις ευρωπαϊκές εγγυήσεις, οι τρίτοι που ποτέ δεν έρχονται να επενδύσουν ή μέχρις ότου γίνουν συμφερτικά τα μεροκάματα βλέπε Κίνα, Πακιστάν, Μπαγκλαντές.

Στο μεταξύ οι Έλληνες με σκυμμένο κεφάλι τρώνε στα σουβλακερί, με το φόβο μήπως και τους κόψουν κάτι ακόμη από τη σύνταξη, τον μισθό που όλο και κατεβαίνουν εν αναμονή μιας μελλοντικής - αόριστης ανάκαμψης.

Έτσι και η φίλη τις προάλλες μου είπε "τίποτα δεν γίνεται - έχουν υπογράψει συμφωνίες και άλλοι να έρθουν τα ίδια θα κάνουν μ' αυτούς - γιατί έχουμε υ-πο-γράψει". Δυστυχώς αυτή είναι η κρατούσα νοοτροπία. Βέβαια στις ευρωεκλογές το αποτέλεσμα έδειξε αποδοκιμασία - όχι όμως αρκετά δυνατή για να μπορέσει να ανατρέψει την κυβέρνηση που ακολουθεί τις πολιτικές αυτές.

Η Α. Μέρκελ πολλές φορές μίλησε για Μεταρρυθμίσεις θυμίζοντας τον Λούθηρο. Μεταρρυθμίσεις βέβαια δεν είδαμε ακόμη - μόνο που το πορτοφόλι μας όλο και αδειάζει - αιτία οι πάσης φύσεως υποχρεώσεις που δεν μειώνονται, το υπερβολικό κόστος ζωής εξ αιτίας μιας απαράδεκτης ισοτιμίας ευρώ / δραχμής που οδήγησε τη χώρα και τους πολίτες στην υπερχρέωση. Αντί οι υπόλογοι να κληθούν να λογοδοτήσουν - αυτοί και οι διάδοχοι τους κάθονται αναπαυτικά στα σαλόνια της εξουσίας και διατάζουν, συσκεπτόμενοι - οι τέως αντίπαλοι και νυν ομοϊδεάτες, στο βωμό του παντοκράτορος ευρω-νομίσματος. Εμείς τους κοιτάμε άβουλοι και άπραγοι "μωροί" θεατές.

 Πιστεύουμε ωστόσο και στην Ευρώπη και στο νόμισμα αυτό. Γιατί όχι; Βγαίνουμε έξω και δεν μπλεκόμαστε με συναλλαγματικά όρια. Ψωνίζουμε ό,τι θέλουμε και δεν μας ψάχνουν στο τελωνείο, μένουμε στο εξωτερικό όσο θέλουμε, αγοράζουμε και σπίτι εκεί. Μόνο που τώρα τα πράγματα έχουν φθάσει στο νυν και αεί. Δεν υπάρχουν τα χρήματα. Φθάνουν ίσα-ίσα για την καθημερινή επιβίωση.

Αιτία η κρίση και η πολιτική της λιτότητας στο όνομα της οποίας συρρικνώθηκαν όλες και όλων οι αποδοχές, με αυξανομένες τις στρατιές των ανέργων, των ασίτιστων, των αναξιοπαθούντων εν γένει. Μια μικρή μερίδα καλά περνάει - όσοι δηλαδή πούλησαν κάτι και τώρα πληρώνουν από 'κει. Μειώθηκαν εισοδήματα. Τι πάει δηλαδή να πει αυτό; - πως έπεσε κατακόρυφα η αγοραστική δύναμη, πως έκλεισαν μαγαζιά, εταιρείες δεν βρίσκουν πελάτες να πληρώσουν το εμπόρευμα κ.ο.κ.

Έτσι περνάει ο καιρός σε μια φαύλη αναμονή με τις Σειρήνες να παίζουν το τραγούδι τους. Οι μεταρρυθμίσεις δεν έρχονται, η στρεβλή κατάσταση δεν ισιώνει μόνο αυξάνεται η απελπισία μήπως και βρεθείς χωρίς πόρους ικανούς να ανταπεξέρχεσαι σ' ένα άχαρο παρόν καθώς οι τιμές όλων των αγαθών μένουνε σταθερές στο ύψος τους και τα χρήματα όλο και μειώνονται από τις κάθε φύσης κρατήσεις, υποχρεώσεις, φορολογίες, δάνεια εκ του λαμπρού (τότε που είχαμε χρήματα!) ωστόσο φαύλου παρελθόντος.Φαύλο το παρελθόν, φαύλο το παρόν, φαύλοι οι κυβερνώντες, φαύλοι και εμείς! Οι μόνοι δηλαδή μη φαύλοι οι έξωθεν καλοί μας εταίροι!

Αλήθεια λοιπόν μας ψεκάζουν οι Σειρήνες του ευρώ με τα μέσα βέβαια που διαθέτουν - με την πολυγλωσσία, την αντιφατικότητα, τη συσκότιση, τα ψευδεπίγραφα διλήμματα - το ψέμμα δημιουργώντας συνεχώς μια συμφέρουσα για τα σχέδια τους όλο και ογκούμενη ανασφάλεια.

Τώρα που όλοι λείπουν σε άδειες ο ψεκασμός έχει ελαττωθεί. Με την επιστροφή η κατάσταση θα ισορροπήσει αλλά με τα ήδη δεδομένα του πολιτικο-οικονομικού σκηνικού - αρκετά για να βγουν συμπεράσματα, η μεριά που θα γείρει η πλάστιγγα, θα είναι από την πλευρά των ψεκασμένων αλλά όχι και παντελώς ηλιθίων!

—Eικόνα Αρχική πηγή / art-book gr