Τα πραγματα σε οδηγουν
Το πουκάμισο λοιπόν ήταν έτοιμο την επομένη καθώς και κάποια άλλα ρούχα και σεντόνια από μέρες αφημένα στο καλάθι των φρεσκοπλυμένων. "Καταπληκτικό σίδερο" σκεφτόμουν καθώς σιδέρωνα και σε λίγο είχα αποτελειώσει όλα τα ρούχα ενώ ήταν παγιωμένη πεποίθηση πως συχαινόμουν το σιδέρωμα. "Πολύ εύκολα τώρα θα σιδερώνουμε..." ανακοίνωσα με ενθουσιασμό "ο ατμός βγαίνει μπόλικος και τα ρούχα χωρίς καμμία τσάκιση"...
Στο μεταξύ όμως είχα αφήσει το προηγούμενο σίδερο για επιδιόρθωση - "αν γίνεται κι αν δεν θα κοστίσει πολλά..." είχα πει στην καταστηματάρχη.
Όταν πήγα ν' αγοράσω κάτι άλλο - συγκεκριμένα κάτι καλώδια, μονωτική ταινία, φωτάκια για το μπαλκόνι - λόγω Χριστουγέννων τη ρώτησα για το σίδερο - αν ήταν έτοιμο.
"Μα βέβαια, το είχα ξεχάσει εντελώς..." και κατεβαίνει να το βρει. Το παλιό σίδερο λοιπόν "λειτουργεί άψογα" μου λέει. Το πήρα αφού πλήρωσα 15 ευρώ επισκευή - έτσι αυτή η ιστορία κόστισε 60 αλλά πως να πετούσα το παλιό αφού ήταν και καλή μάρκα - άλλωστε η φίλη καταστηματάρχης μου είχε τονίσει με έμφαση πως "δυο σίδερα χρειάζονται σ' ένα σπίτι, δηλαδή πως το βλέπεις, να χαλάσει το σίδερο ενώ είσαι ας πούμε καλεσμένος σ' ένα γάμο και πως να πας ασιδέρωτος;" και 'γω της είπα "βέβαια καλά λες και πως να δίνω το καινούργιο στη βοηθό που έρχεται αφού όλα τα χαλάνε - να μου χαλάσει και το καινούργιο; θα της δίνω το παλιό". "Όλα κι όλα" μου λέει, "ένα νοικοκυριό χρειάζεται δυο σίδερα!".
Η ουσία είναι όμως πως πέρα από τη φιλολογία του θέματος, βρέθηκα με δυο σίδερα ενώ μισούσα το σιδέρωμα και τα ρούχα ενός και δυο μηνών μένανε ασιδέρωτα στη ντουλάπα - τέλος πάντων ρούχα που δεν ήταν και χρειαζούμενα άμεσα - καλοκαιρινά το χειμώνα, τραπεζομάνδηλα, πετσέτες κλπ. - αυτά παρέμεναν κι όταν υπήρχε χρόνος από τις άλλες δουλειές του σπιτιού, θα έλεγα στη βοηθό να τα σιδερώσει.
Γιατί αυτή η ιστορία είναι σημαντική; Θα μου πεις, γιατί οι δουλειές του σπιτιού είναι συχνά αγκαρία, γιατί με το σιδέρωμα δεν τα πας καλά - εγώ θα σου πω - (όπως και με πολλά άλλα...), πως η ακρίβεια έχει για τα καλά πλακώσει, πως δεν βρίσκεις εύκολα καλές οικιακές βοηθούς , πως ο άνδρας σου, τουλάχιστον "το πλήρωσε το καινούργιο αφού τόσο ήθελε να βάλει ντε και καλά το συγκεκριμένο ασιδέρωτο πουκάμισο;", όχι βέβαια "εσύ το χάλασες αφού πήγες να του βάλεις το προϊόν για τα άλατα... γιατίνα το πληρώσω, τέλος πάντων θα δούμε..." μου λέει της λέω, - "ένα κόκκινο με άσπρες ρίγες της λέω που "ακριβώς ένα όμοιο, είχε στη ντουλάπα αφόρετο...", και άλλα πολλά.
Ωστόσο αυτή η ιστορία είναι ένα παράδειγμα για το πως
.
Ενώ δεν είχα κατά νου ν' αγοράσω σίδερο - αν και πολλές φορές είχα σκεφτεί το stirela, ποτέ δεν θα έδινα χρήματα γι' αυτό ενώ είχα τόσα άλλα υπ' όψιν, με πρώτο και καλίτερο έναν καινούργιο laptop που θα είχε υποδοχή για σύνδεση wireless, μια καινούργια βιβλιοθήκη για το δωμάτιο μου, έναν αποχυμωτή, ένα μίξερ, μια καφετιέρα και άλλα διάφορα όπως και είχα έξοδα για το κομωτήριο, το τραπέζι σε φίλους, ποτήρια νερού που δεν είχα πάρει που ήταν σε ίδιο σχέδιο με του κρασιού...
Το σίδερο λοιπόν ήταν το τελευταίο που θα σκεφτόμουν. Όμως τώρα έστεκε εδώ, ολοκαίνουργιο, με τη μπλε-θαλασσί μπορντούρα του, έτοιμο για χρήση!
Ένα παράδειγμα είναι ένα παράδειγμα, αλλά αν καθίσεις και το καλοσκεφθείς βγαίνει ολοκάθαρο το συμπέρασμα πως δεν κάνουμε αυτό που θέλουμε πως τα πράγματα σε οδηγούν. Χάλασε το σίδερο; Έχεις να πας κάπου την επομένη; Σου λέει η αδελφή σου ας πούμε πως τα σίδερα δεν επιδιορθώνονται και παίρνεις καινούργιο; Τότε λοιπόν βρίσκεται με το καινούργιο ενώ δεν το είχες ανάγκη για το μέλλον αφού το παλιό θα είχε μια χαρά επιδιορθωθεί...
Είναι λοιπόν φανερό πως η στιγμή και —η ανάγκη της στιγμής, σε οδηγούν.
Τα πράγματα σε πάνε εκεί που θέλουν Για το γνήσιο της υπογραφής: Α.Σ
